көрмәдіктік

зат. Түлейлік, ноқайлық; түк білместік. Айызы қанғанда көңілі алағаржақ тартқан Бұғыбай: «Қап, к ө р м ә д і к т і г і м д і-а й! Тірсегін неге ғана тілдім?!» деп өкінетін болды (Жалын, 1974, №5, 83).